میگویند حاج قاسم خوش نداشت مطلبی از او در جایی منتشر شود. حتی گفته میشود یك بار قرار بود شب شعری در وصف او برگزار شود ولی وقتی از این امر آگاه شد، قاطعانه با آن مخالفت كرد. حاج قاسم اغلب از دوربینها هم فراری بود و هر بار كه عكاسی قصد ثب
به گزارش ایسنا، سال 98 در چنین روزی خبر دردناك شهادت حاجقاسم سلیمانی مردم ایران را بهتزده كرد. محبوبیتش به قدری بود كه مراسم وداع با پیكر او و شهیدان همرزمش، حضور چندمیلیونی مردم را به همراه داشت.
افراد با هر عقیده و تفكر سیاسی از هر قشر و گروه سنی برای بدرقه سردار شهیدشان به خیابانها آمده و به شیوه خود عزاداری میكردند؛ یكی علم میچرخاند، یكی سنج میزد، یكی بر طبل میكوبید و جمع كثیری هم پلاكارد به دست شعار سر میدادند.
سردار شهید قاسم سلیمانی یكی از چهرههای محبوب مردمی بود كه البته در بین هنرمندان نیز جایگاه ویژهای داشت؛ به گونهای كه بسیاری از هنرمندان و البته شعرا بدون اینكه كسی به آنها سفارشی كرده باشد، حتی در زمان حیات او برایش دست به خلق اثر میزدند.
از زمان شهادت حاج قاسم تا كنون آثار بسیاری از سرود گرفته تا سمفونی و مجسمه و نقاشی از او به صورت خودجوش خلق شده است؛ حاج قاسمی كه گفته میشود حتی دوست نداشت عكسی از او در جایی منتشر شود.
میگویند كه در مناطق عملیاتی همیشه از دوربین فراری بود و میگفت: «نگیر، نگیر!» اما وقتی موقعیتهایی مثل دیدار با خانواده شهدا پیش میآمد، رفتارش كاملاً تغییر میكرد و خودش دست دور گردن فرزند شهید مدافع حرم میانداخت و میگفت: «حالا بگیر.»
شهاب واجدی، یكی از عكاسانی كه 15 سال فرصت همراهی با حاج قاسم را داشته، درباره او گفته است: «در مواجهه با ما كه كار ثبت عكس را انجام میدادیم، همیشه با ناراحتی میگفت، «نگیر، نگیر!» گاهی حتی كار به برخوردهای شدید و تند میرسید. البته بعدش از ما دلجویی میكرد. یكبار بعد از این اتفاق، صورت مرا بوسید و گفت: بوسیدمت كه بدانی دوستت دارم، مثل پسرم. اما من هم معذوریتهایی دارم ...»
این عكاس همچنین درباره یكی از خاصترین و بهیادماندنیترین عكس هایی كه از حاج قاسم گرفته، گفته است: «یكی از مشهورترین عكسهایی كه از حاج قاسم گرفتم، در مراسم دانشآموختگی افسران در دانشگاه امام حسین (ع) بود. آن عكس، حاج قاسم را در موقعیتی نشان میدهد كه ایشان در مقابل مقام معظم رهبری، یك دستشان را بهنشانه احترام نظامی، كنار سر گرفته و دست دیگرشان را به نشانه ارادت و احترام قلبی، روی سینه گذاشتهاند. شاید این، خلاف عرف نظامی بود اما نشاندهنده ادب و ارادت قلبی ویژه و تواضع خاص مالك اشتر نسبت به فرمانده كل قوا بود. آن عكس، خیلی دیده شد و دستبهدست چرخید و مشهور شد.»