كتاب «مهمان صخرهها» اثر راحله صبوری اولین كتابی است كه زندگی كامل یك خلبان ایرانی را پیش روی ما میگشاید. خلبان محمد غلامحسینی، پس از گذشت حدود سی سال از سقوط سرنوشت ساز هواپیمایش، خاطرات زندگی خود را تعریف كرده است.
درباره كتاب مهمان صخرهها:
خاطرات خلبانهایی كه از جنگ زنده برگشتهاند، گونه دیگری از ادبیات امروز جهان است كه زیبایی و شگفتی آن، كتاب خوانهای زیادی را گرد این نوشتهها جمع كرده است.
در بخشی از كتاب مهمان صخرهها میخوانیم:
بار دیگر هواپیما چرخید و با شدت، جی بعدی را وارد كرد. شدت جی به قدری بود كه سرم رفت لای دو پایم و درحالی كه از شدت فشار گردنم داشت میشكست، با دست سالمم چنگ انداختم و با تمام توان، دستگیره ایجكت را گرفتم. نه اینكه بكشم، فقط گرفتمش. این تنها كاری بود كه در آن شرایط میتوانستم انجام دهم. لحظهای بعد هواپیما چرخید و جی منفی آمد و مرا كوبید به سقف كابین و خود به خود دستگیره پرش كشیده و متعاقب آن كاناپی با سرعت كنده شد. با جدا شدن كاناپی از بدنهٔ هواپیما، تمام دودی كه در كابین بود محو شد و من در زمانی كمتر از چند دهم به بیرون پرتاب شدم.