مادر شهید احمد گودرزی: فرزندم را در راه حضرت زینب(س) تقدیم اسلام كردم

مادر شهید احمد گودرزی در گفت‌وگو با ویژه‌برنامه «فرمانده» رادیو مقاومت اظهار كرد: ما در شهر ری زندگی می‌كنیم. احمد جان 36 سال داشت كه به درجه سرهنگی ارتقا یافت و تا به امروز، بیش از 7 سال است كه به شهادت رسیده است. وقتی تصمیم گرفت كه به سوریه برود، به ما نگفت تا مبادا اسباب نگرانی ما را فراهم كند.

وی افزود: سرانجام وقتی به او نیرو دادند كه به سوریه ببرد، فقط به برادرش اطلاع داد كه در راه سوریه است و آن‌جا هم كه رسید، با من تماس گرفت، گوشی تلفن را سمت حرم حضرت زینب(س) گرفت و گفت كه با حضرت حرف بزنم و در نهایت به این ترتیب به ما اطلاع داد كه به سوریه رفته است.

وی ادامه داد: اولین باری كه مجروح شد، در بیمارستان بقیة‌الله(عج) بستری شد اما همكاران و هم‌رزمانش را قسم داد كه به ما چیزی نگویند. با این حال، وقتی موضوع را متوجه شدیم كه یك هفته پس از مرخصی از بیمارستان به خانه آمده بود. آن‌جا وقتی از او خواستم كه دیگر به سوریه نرود، اشك در چشمانش حلقه زد و به من گفت كه اگر من نروم و یك آجر از حرم حضرت زینب(س) آسیب ببیند، شما با چه رویی می‌خواهید در محرم و صفر عزاداری سیدالشهدا(ع) را بكنید؟

مادر شهید احمد گودرزی در تشریح نحوه اطلاع از زمان شهادت شهید خاطرنشان كرد: برادرش امیر كه هم‌رزم احمدآقاست، در پادگان متوجه می‌شود كه برای احمد اتفاقی افتاده اما گویا نگفته بودند كه شهید شده و ابتدا گفتند كه مجروح شده است. با این حال، وقتی امیر را به معراج الشهدا می‌برند، در راه متوجه می‌شود كه برادرش شهید شده و این عضو از خانواده ما، هدیه ما به ساحت قدسی حضرت زینب(س) شده است.

وی ادامه داد: اگرچه بیش از هفت سال از شهادتش می‌گذرد اما هنوز در خانه با قاب عكسش صحبت می‌كنم. با پیرمرد، پیرمرد بود و با كودك، كودك. پس از شهادتش خیلی‌ها در محله اشك حسرت می‌ریختند كه كاش زودتر و بیشتر با او مراوده و رفاقت می‌داشتند.

این مادر شهید در پایان یادآور شد: اكنون هم كه در آستانه سالروز ولادت حضرت زهرا(س) هستیم، به یاد سال‌هایی می‌افتم كه به مناسبت روز مادر، برایم هدیه می‌خرید. با این حال، شاكر به درگاه پروردگار و فدایی ولایت هستیم و از خدا می‌خواهم كه همه فرزندانم را در راه دفاع از دین خودش از ما قبول كند.

انتهای پیام/