رحمانی با اشاره به اتفاقات سوریه؛ دشمن می‌خواست بار نظامی اوكراین را به غرب آسیا انتقال دهد

مهدی رحمانی، كارشناس حوزه سیاسی در مصاحبه با برنامه "رقص جولان"رادیو مقاومت، با اشاره به فتنه‌ای كه بلافاصله پس از آتش‌بس لبنان صورت گرفت، گفت: این فتنه بسیار عمیق است و اگر تدابیر لازم انجام نگیرد، بسیار خطرناك خواهد بود.

وی از حمایت تركیه و كشورهای حاشیه خلیج فارس از این فتنه خبر داد و افزود: مبنای این فتنه، آتش‌بس لبنان است اما سوال این جاست كه آیا پذیرش آتش‌بس برای رژیم اسرائیل، شكست بود یا پیروزی؟، اگر این آتش‌بس پیروزی را درپی داشت، پس رژیم صهیونیستی باید بر آن پایبند می‌ماند و بر همان اساس مانور می‌داد؛ ولی وقتی بلافاصله پس از آتش‌بس، فتنه‌ای دیگر شعله می‌گیرد، نشان از شكست رژیم غاصب دارد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی به رادیو مقاومت گفت: دشمن، دولت ایران را سرگرم مذاكره با اروپا كرد و غربی‌ها به عنوان پلیس خوب وارد غرب آسیا شده تا اسرائیل آتش‌بس را بپذیرد و در عین حال می‌خواستند ایالات متحده و رژیم صهیونیستی را از بن‌بست نجات دهند.

رحمانی ادامه داد: اسرائیل با اهدافی، به غزه و لبنان حمله‌ور شد. صهیونیست‌ها از نظر زمینی توان حمله به لبنان را نداشتند و مجبور به پذیرش آتش‌بس شدند و برای رهایی از آن، طراحی‌های دیگر در سر داشتند.

وی از واگذاری پهپادهای ناتو و اوكراین به تروریست‌های سوری خبرداد و افزود: اسرائیل قصد دارد افكار عمومی را به جایی دیگر سوق دهد. رسانه‌های همسو با اسرائیل سعی در نابودی روحیه مقاومت دارند و از طرفی اوكراین را به نیابت، به میدان فرستادند تا محور مقاومت، روسیه و سوریه درگیر شوند و غرب بتواند بر سر شكست‌ها در اوكراین و لبنان سرپوش بگذارد.

به گفته این كارشناس حوزه سیاسی، ادلب از گذشته در اختیار تروریست‌ها قرار گرفت و ترك‌ها با سوء استفاده از این خلأ، اهرم دستِ آمریكا و اسرائیل شدند و در حمله به سوریه شركت كردند.

رحمانی تصریح كرد: از طرفی دشمن از خلأ ایجاد شده در سوریه استفاده كرد؛ چون جبهه مقاومت بخش اعظم توان خود را در لبنان و غزه صرف كرده بود؛ همچنین دشمن می‌خواست بار نظامی اوكراین را به غرب آسیا انتقال دهد و باید گفت در پیاده‌سازی این نقشه، موفق بوده‌اند.

وی افزود: باید هوشمندانه و بر اساس عزت، حكمت و مصلحت حركت كرد و جا دارد از وزیر خارجه نیز تشكر كنیم چون دستگاه دیپلماسی را در تقارن با میدان، پیش برده و تحركات دستگاه دیپلماتیك به نوعی دفاع از میدان تلقی می‌شود.