ناگفته‌های ناب آهنگران از حاج قاسم/ حاج قاسم: صادق به من نچسبید، دوباره بخوان

به گزارش جهان نیوز، تازه‌ترین ویژه برنامه «ساز‌های خاكی» روز جمعه پنجم آذرماه با حضور محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در تالار وحدت تهران پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

حاج صادق آهنگران، مداح پیشكوست و خاطره ساز دفاع مقدس در این مراسم ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای دفاع مقدس به ویژه شهید سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی گفت: ما هرچه تاكنون داشتیم و داریم از نفس امام راحل و شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. ما خودمان هیچ نداریم و هرچه داریم از این شهیدان عزیز است.

این مداح و خواننده آثار آیینی و انقلابی ادامه داد: اگر بخواهیم همه خصوصیات و رفتار‌های شایسته بسیجیان عزیز را با هم در یك جا جمع كنیم بدون تردید یكی از این كانون‌های تجمیع حاج قاسم سلیمانی است. او از جمله سرداران سرافراز اسلام بود كه همواره شوق شهادت داشت. او همواره برای شهادت بی قرار بود و این بی قراری هم بعد از شهادت شهید احمد كاظمی بیشتر و بیشتر شد.

حاج قاسم ویژگی‌های زیادی داشت و می‌توان گفت آنچه خوبان همه داشتند او تنها داشت. شهید سلیمانی شجاعت، فروتنی، هوش، ارادت به اهل بیت و انقلاب اسلامی، دلسوزی، ارادت به مردم را همیشه داشت. اما او یك ویژگی مهم داشت، او همواره طالب وصل بود و این وصل را با اشك می‌خواست. اشكی كه ویژگی بارز حاج قاسم بود.

وی با ذكر خاطراتی از همراهی‌هایی كه با شهید سلیمانی در دوران دفاع مقدس و بعد از آن داشت، توضیح داد: من همیشه می‌دیدم هربار كه دوستان حاج قاسم یك به یك شهید می‌شدند این بیتابی و شوق به وصل در او بیشتر می‌شد. من به خوبی خاطرم هست وقتی برای یادواره شهدا همراه ایشان به شهر همدان سفر كرده بودیم و وقتی بر سر مزار شهید همدانی دور هم گرد آمدیم و حال خوبی هم برقرار شد، حاج قاسم بازهم به من گفت: «برای من هم آرزوی شهادت كن».

حتی در زمانی دیگر كه به تهران بازمی گشتیم یكی از سرداران عزیز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول ارائه گزارشی بود و من می‌دیدم كه حاج قاسم گرچه مشغول شنیدن گزارش بود، اما هراز چندگاهی هم به من نگاه تیزی می‌كرد و بعد دوباره به آن عزیز نگاه می‌كرد. تا اینكه به من دوباره نگاه كرد و گفت: «صادق اگر شهید شدم برای من سنگ تمام بگذار».

آهنگران با اشاره به آخرین دیداری كه با حاج قاسم داشت، اظهار كرد: آخرین دیداری كه با حاج قاسم داشتم، مربوط به شب بیست و یكم یك ماه رمضان در جوار حرم ملكوتی حضرت رقیه (س) بود. ما در آنجا به همین مناسبت برنامه‌ای داشتیم كه خوشبختانه برنامه خوبی هم شد. در این زمان بود كه به من اطلاع دادند حاج قاسم هم در حرم حضور دارد.

این توضیح را هم بدهم كه در آن زمان در‌های حرم را ساعت 10 شب می‌بستند، اما آن شب به مناسبت شب بیست و یك ماه رمضان قرار شد تا ساعت 12 در‌ها را ببندند؛ و در‌ها ساعت 12 بسته شد و من هم برای صرف سحری به مكانی كه در آن خدام حرم حضور داشتند رفتم تا اینكه به من گفتند حاج قاسم از ابتدای برنامه شما تا الان در اتاق هست، اما به جهت مسائل امنیتی نتوانسته در برنامه حضور داشته باشد.

جالب اینكه هیچكس هم در حرم نبود و من بعد از اینكه با این شهید بزرگوار احوالپرسی كردم به من گفت: «صادق امشب به من نچسبید» من گفتم: «چرا؟ من احساس كردم حال خوبی در برنامه حاكم بود» به هر حال بعد از چند دقیقه بود كه به من گفت: «اگر خسته نیستی می‌توانی 10 دقیقه بخوانی؟» من هم با كمال میل پذیرفتم و هر دو به پای ضریح رفتیم، در همین حین شهید پورجعفری هم همراه ما بود و از این لحظات فیلم می‌گرفت.

این ذاكر اهل بیت در بخش پایانی صحبت‌های خود كه با اجرای قطعاتی از نوحه‌های دوران دفاع مقدس همراه بود، توضیح داد: آن شب حاج قاسم سرش را روی ضریح گذاشته بود و من به مدت زمان 40 دقیقه علاوه بر قرائت زیارت عاشورا و مراسم مربوط به شب قدر در خدمت حاج قاسم بودم. اما حتی بعد از پایان برنامه هم می‌دیدیم كه حاج قاسم همچنان گریه می‌كند تا اینكه بعد از مدتی آرام شد، گویی برای من خاطرات مربوط به سفر ملایر دوباره تداعی شده بود و من همچنان شور شهادت را در حاج قاسم می‌دیدم؛ بنابراین چنین خصلتی در این حد در حاج قاسم بالا بود، چنان كه به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی همین اشك‌ها حاجتش را برآورد كرده و او را پیش دوستان شهیدش برد.