این بادیه را، از شوقِ شما دویده

قدم قدم با فرشته ها، با پیمبرا، تا حسین

كنار قدم های جابر

پرچم روی دوشم، توی گوشم نوای آه حسینه

من و اربعین؛ كربلایت؟ مگر میشود باورِ من؟

شكرِ خدا دوباره رسیدم؛ كنارِ تو

خیلی دلتنگ میشی؛ از سفر جا بمونی

همش دلم میگیره، برا حرم

وقتی دلتنگم؛ نمیشه برم